Każdy z nas ma tzw. dobre i złe okresy w życiu. Dni, w których wszystko nam wychodzi, przepełnieni jesteśmy radością i z optymizmem patrzymy w przyszłość. Stan szczęścia, którego powód jesteśmy w stanie określić. Niestety przeważnie szybko nam mija.
Ale u części osób nie sposób jednoznacznie określić przyczyny wyjątkowej radości i podniecenia, a stan taki trwa kilka tygodni czy nawet miesięcy. Okres hipomanii charakteryzuje się zwiększoną aktywnością fizyczną, napływem energii, dobrym samopoczuciem psychicznym i fizycznym. Osoby pracujące twórczo mówią wtedy o napływie pomysłów, weny twórczej. Dobrej aktywności intelektualnej i kreatywności. Stan hipomanii nie zakłóca przeważnie funkcjonowania zawodowego i rodzinnego, osoba w stanie łagodnej hipomanii jest w stanie podejmować racjonalne decyzje, z zewnątrz wygląda na tryskającą energią, choć najbliżsi mogą zauważyć zmiany w zachowaniu – wyjątkową rozmowność, wręcz gadatliwość, skłonność do alkoholu i spotkań towarzyskich, używania leków uspokajających i pewną drażliwość.
Mówimy o chorobie afektywnej dwubiegunowej typu II – jeśli mamy do czynienia z epizodami hipomanii i depresji, przy czym epizody depresji są przeważnie liczniejsze niż epizody hipomanii i niż w ChAD typu I
DwubieguNova – (hipo)mania czyli mogę wszystko
Żeby zrozumieć stan hipomanii posłuchajmy Małgosi – dziewczyny z ChAD, na jej kanale na youtube DwubieguNova – (hipo)mania czyli mogę wszystko
Jeśli jednak nastrój jest znacząco podwyższony, drażliwość wysoka i funkcjonowanie psychospołeczne zaczyna być mocno zakłócone mówimy o epizodzie manii. Mania potrafi być destrukcyjna. Chory ma poczucie nieograniczonej mocy i możliwości, podejmuje nadmierne ryzyko i przestaje myśleć racjonalnie. Mało śpi, nie czuje zmęczenia, dużo i szybko mówi, gubiąc niejednokrotnie wątek myśli. Podejmuje ćwiczenia fizyczne, ogólne – jak bieganie czy pływanie, ale może mieć problemy z tymi, wymagającymi koncentracji i skupienia czy precyzji ruchów. Nawiązuje z łatwością kontakty towarzyskie. Osoba w trakcie epizodu manii może być niebezpieczna dla siebie i najbliższych – ryzykownie jeździ samochodem, nawiązuje przypadkowe kontakty seksualne, udziela pożyczek nieznanym osobom, podejmuje nieracjonalne decyzje finansowe i ryzykowne zobowiązania.
Podczas manii chory reaguje nieproporcjonalnie do sytuacji, w której się znajduje – nadmiernym podekscytowaniem i radością czy złością i kłótliwością, ma problemy z kontrolowanie emocji. Z czasem robi się agresywny, drażliwy, głośny.
Mówimy o chorobie afektywnej dwubiegunowej typu I – jeśli mamy do czynienia z epizodami manii i depresji o znacznych nasileniach.
Kiedy hipomania przechodzi w manię – Małgosia o tym jak zaczyna się robić niebezpiecznie
Lekarze wyróżniają jeszcze epizod mieszany – czyli stan łączący elementy manii i depresji, z jednej strony gonitwa myśli, nadmiar energii, a z drugiej strony tendencje samobójcze.
Źródła: drogadosiebie.pl, wikipedia.pl, uleczalna.pl, Vieta E. Choroba afektywna dwubiegunowa. Medycyna po Dyplomie 2008.
