Choroby afektywne często współistnieją z zaburzeniami odżywiania, choć nie do końca wiadomo co jest przyczyną a co skutkiem. Badania wykazały, że u osób z ChAD częstość wystąpienia anoreksji, bulimii czy napadowego objadania się jest istotnie wyższa niż w populacji. Zarówno za zmiany osobowości i nastroju jak i za zaburzenia odżywiania odpowiada biochemiczne rozregulowanie układu serotoninergicznego i osi podwzgórzowo – przysadkowo – nadnerczowj. To może tłumaczyć wysokie współistnienie obu zaburzeń.
Tak jak w ChAD przewijają się okresy manii i depresji tak i naprzemiennie następują po sobie okresy anoreksji i bulimii czy napadowego objadania się.
Okresowi manii towarzyszy bulimia czy chorobliwe objadanie się. U 25% pacjentów z bulimią występują zaburzenia nastroju w ChAD. Osoby z depresją chorują częściej jednocześnie na anoreksję. Oba te zaburzenia cechuje niska samoocena i nieśmiałość. Oblicza się, że 75% osób z zaburzeniami odżywiania ma epizod depresji.
Z kolei cyklotymia sprzyja otyłości i napadowym objadaniem się. Zaburzenia lękowe towarzyszą zarówno anoreksji – fobia przed byciem otyłym i wzrostem wagi jak i bulimii. Również depresji sezonowej mogą towarzyszyć zaburzenia odżywiania. W okresie zimowym notuje się znaczny przyrost masy ciała, niepohamowany apetyt na słodycze. Z kolei o okresie letnim obserwuje się u pacjentów z sezonowymi zaburzeniami nastroju okresy hipomanii, towarzyszące zaburzeniom bulimicznym z niepohamowanym objadaniem się.
Polecamy bardzo ciekawą pracę doktorską dr Katarzyny Kamińskiej – Badania kliniczne i osobowościowe pacjentek ze współistniejącymi zaburzeniami odżywiania się i chorobą afektywną dwubiegunową.
