Mocznik ? CO(NH2)ą ? zawiera 46% N. Jest to nawóz łatwo rozpuszczalny w wodzie. Należy do najbardziej skoncentrowanych nawozów azotowych w postaci stałej; jest nieco mniej higroskopijny niż saletra amonowa.. Duża zawartość azotu nie przeszkadza jednak równomiernemu rozprowadzaniu go na polu, gdyż 1 m8 mocznika waży 650 kg. Jest to nawóz fizjologicznie kwaśny; do zobojętnienia 100 kg mocznika potrzeba około 80 kg CaCO,, czyli podobnie jak dla saletry amonowej. W porównaniu z innymi nawozami azotowymi mocznik działa wolniej, co jest jego zaletą. Jako związek organiczny ulega w glebie mineralizacji poprzez hydrolizę i nitryfikację. Przemiany te polegają na  przekształceniu (przy udziale bakterii i enzymów) niedostępnej dla roślin amidowej formy N w azot azotanowy, który jest bardzo łatwo przyswajany przez rośliny. W zależności od warunków glebowych przemiany te mogą trwać dłużej lub krócej. Przy wystarczającej wilgotności i odpowiedniej temperaturze azot zawarty w moczniku może być dostępny dla roślin już po 4 dniach, natomiast w niskiej temperaturze nawet po 20. Przemiany mocznika, będące procesami mikrobiologicznymi, przebiegają wolno w glebie nadmiernie zakwaszonej, toteż nawóz ten daje niekiedy w takich warunkach małe efekty produkcyjne. Gorsze działanie mocznika występuje także na glebie świeżo zwapnowanej lub silnie zasadowej.

POWIĄZANE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA