Erozja powierzchniowa i żłobinowa występują na glebach ornych pod wpływem opadów i spływu powierzchniowego. Prowadzi ona. do stopniowego zubożenia gleby w próchnicę i składniki pokarmowe; na bardziej stromych zboczach mogą powstawać nieużytki. Zapobiega temu zmiana sposobu użytkowania gleby, a więc zaniechanie uprawy płużnej, a zamiast roślin jednorocznych i dwuletnich założenie lasu, pastwiska lub sadu z zadarnieniem trwałym. Wybór roślin zależy od nachylenia skłonu, rodzaju gleby i warunków klimatycznych. Las czy zadrzewienia śródpolne należałoby- brać pod uwagę na; glebach zwięźlejszych tylko w wypadku najbardziej stromych stoków. Gleby lekkie należałoby zalesiać także przy spadkach mniejszych, tam gdzie zaczynają się trudności w uprawie. Wraz z postępem mechanizacji uciążliwość prac polowych na stokach będzie wzrastać. Tam, gdzie konna uprawa była jeszcze możliwa i bezpieczna, posługiwanie się ciągnikiem może zagrażać życiu człowieka. Las jako środek zapobiegania erozji powierzchniowej i żłobinowej musi być przeto wprowadzany rozważnie wszędzie tam, gdzie użytkowanie rolnicze jest nieopłacalne, trudne i niebezpieczne. Niewiele gorzej niż las chronią glebę przed erozją zadarnitenia trwałe użytkowane jako pastwiska, pod warunkiem, że są one dobrze nawożone i mają ?zwartą ruń. Na bardziej stromych stokach należałoby wypasać zwierzęta lżejsze (owce, jałowizna). Pastwiska na skłonach udają się dość dobrze w wilgotniejszym klimacie, a więc w górach, na pogórzu oraz w rejonie pojeziernym. Na pojezierzu może okazać się celowe ich nawadnianie (gleby lżejsze, bliskie źródła wody).
Ochrona gleb ornych
Sign in
Witamy! Zaloguj się na swoje konto
Forgot your password? Get help
Password recovery
Odzyskaj swoje hasło
Hasło zostanie wysłane e-mailem.