Wzrost porowatości poprawia warunki życia roślin, a w następstwie także i ich plonowanie. Świadczą o tym badania przeprowadzone przez Bogusławskiego w 1960 r. dotyczące wpływu porowatości na plony przy różnej wilgotności gleby. Wynika z nich, że w wypadku wilgotności gleby równej 30% maksymalnej pojemności wzrost porowatości ogólnej z 40,3 do 49,1% powodował zwyżkę plonu owsa od 21 do 75 g z wazonu. Przy wzroście wilgotności gleby do 90% maksymalnej pojemności wodnej, uzyskano zwyżki od 134 do 162 g z wazonu. Jednocześnie wzrastała masa korzeniowa owsa od 4,5 g do 11,8 g przy małej wilgotności gleby i od 15,8 do 16,3 g przy dużej. Dokładna analiza wyników tego doświadczenia pozwoliła stwierdzić, że zwyżka plonów występowała zarówno podczas zwiększania porowatości aeracyjnej, jak i porowatości kapilarnej. Jednakże lepsze efekty otrzymano w drugim wypadku. Rola zbyt silnie spulchniona, tj. taka, której ogólna porowatość przekracza 60% objętości gleby, jest niekorzystna dla roślin, ponieważ nadmiernie wysycha i utrudnia podsiąkanie wody z warstw głębszych.