Teoria komorkowa

Teoria komórkowa jest jednym z najszerszych i najbardziej podstawowych uogólnień biologicznych. Teoria komórkowa we współczesnym ujęciu głosi, że wszystkie istoty żywe ? zwierzęta i rośliny, nie wyłączając bakterii – składają się z komórek oraz z produktów ich przemiany materii, że nowe komórki powstają przez podział z komórek już istniejących, że wszystkie komórki wykazują zasadnicze podobieństwo pod względem składu chemicznego i przemiany materii oraz że aktywność organizmu jako całości jest sumą czynności i wzajemnego współdziałania jego niezależnych jednostek komórkowych. Komórki zostały po raz pierwszy opisane przez Roberta Hookea, który badał skrawki korka za pomocą stosunkowo prymitywnych siedemnastowiecznych mikroskopów. Hooke zaobserwował wówczas właściwie ściany komórkowe martwej tkanki korkowej. Dopiero około 200 lat później uświadomiono sobie, że istotną częścią komórki jest jej zawartość, a nie ściana komórkowa. Teoria komórkowa, podobnie jak większość koncepcji o szerokim zakresie, nie powstała w wyniku badań i rozmyślań jednego człowieka. Za autorów teorii komórkowej uważa się zwykle niemieckich badaczy ? botanika Schleidena i zoologa Schwanna, którzy w roku 1838 wykazali, że rośliny i zwierzęta stanowią skupienia komórek rozmieszczonych zgodnie z określonymi prawami. Jednakże już w roku 1824 francuski biolog Dutrochet wyraźnie stwierdził, że ?Tkanki wszystkich organizmów są w istocie zbudowane z niezwykle małych, kulistych komórek, powiązanych ze sobą, jak się wydaje, tylko zwykłymi siłami adhezji; wszystkie tkanki, wszystkie organizmy zwierząt są przeto w istocie jedynie zmodyfikowaną w różny sposób tkanką komórkową”.