O filmach w stylu Krzesło diabła pisać wcale nie jest łatwo. Na dobrą sprawę nie wiele można powiedzieć, nie zdradzając zakończenia, a zdradzając je, odbiera się czytelnikowi całą przyjemność podczas ewentualnego seansu. Mimo to… Spróbujmy… Bez zdradzania

Blackwater. Cieszący się złą sławą opustoszały budynek, w którym przed laty doszło do wielu okrutnych tragedii…

Tak mogłaby zaczynać się recenzja tego filmu…

albo

Nick wraz ze swoją seksowną, blondwłosą dziewczyną…

Brzmi standardowo, ale cały sekret tej produkcji tkwi w tym, że standardowa właśnie nie jest. Reżyser Adam Mason postarał się nadać swojemu filmowi oprawę tradycyjnych historii z nawiedzonym domem i ociekającym śluzem, krwiożerczym demonem, a jednocześnie nie odmówił nam i sobie tej dostępnej tylko dla wtajemniczonych przyjemności nazywanej grą z konwencją.

W przypadku Krzesła diabła gra ta ma charakter wielopoziomowy, co jeszcze bardziej podnosi znaczenie filmu. Prawdziwą tajemnicą jest bowiem nie jego fabuła (która mimo to intrygująca i utrzymująca widza w ciągłym zainteresowaniu), ale właśnie stosunek twórców do widzów i ich wspólna świadomość konwencji w ramach której się poruszają.

Jak powiedziałem o filmie trudno mówić, nie zahaczając o fabułę, ale żeby opowiedzieć o całej przewrotności Krzesła… i tak trzeba by było zaspoilerować całość, a tego robić nie chcę. Skoro tak nie ma tez sensu zdradzać czegokolwiek z fabuły. Ograniczę sie tylko w podsumowaniu do stwierdzenia, że Krzesło diabła w całej masie typowych filmideł wyróżnia się nietypowym poczuciem humoru i stosunkiem do widza. Przy tym wszystkim jest diabelnie inteligentny, dość krwawy, ale raczej nie w ten przesadzony HostelowoPiłowy sposób i zdecydowanie przerażający, ale też w nieco inny niż przywykliśmy sposób.

Na zakończenie warto dodać, że film trzyma w napięciu od początku do końca, co niestety nie jest częste w przypadku dzieł tego gatunku. Ot, taki horror z klasą.

ps

W ramach festiwalu horrorów Horrorfestiwal.pl (25-28 października 2007) to właśnie Krzesło diabła otrzymało główną nagrodę przyznawaną przez jury.

The devil’s chair; Wielka Brytania 2006; reż. Adam Mason; scen: Simon Boyes, Adam Mason; obsada: Andrew Howard, Elize du Toit, Matt Berry, David Gant; Olivia Hill