Erytromycyna (Erythromycin, Erythrocin, Ilotycin) działa bakteriosta-tycznie przede wszystkim na bakterie Gram-dodatnie i niektóre Grarn–ujemne, np. Bordetella pertusis. Jest lekiem z wyboru w zakażeniach wywołanych przez Corynebacterium diphteriae, Mycoplasma pneumonie oraz Legionella pneumophila. Skuteczność erytromycyny jest różna w zależności od szczepu bakterii, np. S. pneumoniae i S. pyogenes są bardzo wrażliwe na ten antybiotyk, a S. viridans i S. faecalis znacznie słabiej. Oporność bakterii na erytromycynę rozwija się dość szybko. Mechanizm działania erytromycyny oraz innych antybiotyków tej grupy polega na hamowaniu biosyntezy białek na poziomie ryboso-malnym. Z przewodu pokarmowego dobrze się wchłania oraz łatwo przenika do tkanek i płodu, słabo natomiast przechodzi do płynu mózgowo-rdzeniowego. Erytromycyna w 70% wiąże się z białkami krwi, a okres pół-trwania wynosi 1,5 h. Wydalana jest przede wszystkim z żółcią (w 80%>), w małej ilości przez nerki. W żółci osiąga bardzo duże stężenie.