Eter winylowy jest bezbarwnym płynem, bardziej lotnym i zapalnym od eteru. Nie należy go stosować w tropiku. Eter winylowy stosuje się z tlenem i przez parownik. Jest bardzo silnym środkiem anestetycznym. Szybko osiąga się głębokie znieczulenie z łagodnym przejściem przez II okres. Nie wywołuje korzystnego zwolnienia napięcia mięśni szkieletowych. Jest anestetymem kłopotliwym w stosowaniu nawet dla doświadczonego anestezjologa, powoduje nieoczekiwanie głębokie znieczulenie albo przebudzenie po odstawieniu. Na ogół stosuje się go tylko wówczas, gdy zabieg operacyjny nie trwa dłużej niż 45 min. Dłuższe podawanie może wywołać uszkodzenie wątroby. Nie należy stosować go u chorych z uszkodzoną wątrobą, poza tym jest względnie mało toksyczny. Stosowany w położnictwie i stomatologii, niekiedy razem z podtlenkiem azotu jako środek do indukcji, przed podaniem eteru. Na ogół stosowany w znieczuleniu krótkotrwałym przy skromnym wyposażeniu w potrzebny sprzęt.