Eter dietylowy jest płynem bezbarwnym, lotnym o charakterystycznym zapachu, z tego względu dla niektórych osób może być przyjemny w stosowaniu (porównaj krople Hoffmana). Możliwość powstania mieszaniny wybuchowej z powietrzem nakazuje zachowanie szczególnej ostrożności. Nie wolno używać elektrokauteru. W klimacie bardzo suchym może nastąpić eksplozja na skutek wyładowania elektryczności statycznej (od aparatu do lekarza). Powietrze, światło i wilgoć przyspieszają tworzenie nadtlenków i aldehydu octowego. Nadtlenki te zwiększają toksyczność i mogą być przyczyną eksplozji. Proces utleniania zahamowany jest przez jony miedziowe i dlatego też eter może być przechowywany w naczyniach miedzianych, miedziane są również zawory w tzw. butelkach Boyla. Indukcja samym eterem jest nieprzyjemna, przedłuża niepokój ruchowy w drugim okresie anestezji. Gwałtowne upośledzenie czynności oddechowej może być wynikiem ekspozycji mózgu na krew wysyconą eterem. Jest to skutek przejściowy, ponieważ inne tkanki są mniej wysycone eterem.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA