Działanie przeciwświądowe leków przeciwhistaminowych jest wyrazem ich antagonistycznego działania wobec histaminy, która pobudza zakończenia czuciowe, a także ich słabego działania miejscowo znieczulającego. Leki te nie wywierają żadnego wpływu na pohistaminowe wydzielanie soku żołądkowego zależne od pobudzenia receptorów typu H2. Działanie hamujące wydzielanie gruczołów ślinowych i łzowych mniej zależy od antagonizowania działania histaminy, a więcej od właściwości cholinolitycznych, które mają leki przeciwhistaminowe. Omawiane leki nie mają żadnego wpływu na ilość uwalnianej histaminy w czasie reakcji pomiędzy antygenem a przeciwciałem. Podane doustnie nie działają na układ sercowo-naczyniowy. Po podaniu dożylnym może wystąpić spadek ciśnienia krwi i działanie chinidynopodobne na serce. Istotnym klinicznie działaniem niepożądanym leków przeciwhistaminowych jest ich wpływ na ośrodkowy układ nerwowy objawiający się rozmaicie u poszczególnych chorych. U jednych wywołują one niepokój, pobudzenie psychiczne i bezsenność, u większości jednak chorych powodują otępienie i senność. Natomiast ich działaniem ośrodkowym wykorzystywanym leczniczo jest hamowanie czynności błędnika, ośrodka wymiotnego i chemoreceptorów w okolicy dna czwartej komory mózgu. Dzięki temu znoszą one objawy choroby lokomocyjnej, prawdopodobnie głównie na skutek działania cholinolitycznego.
Dzialanie przeciwhestaminow
Sign in
Witamy! Zaloguj się na swoje konto
Forgot your password? Get help
Password recovery
Odzyskaj swoje hasło
Hasło zostanie wysłane e-mailem.